Laat ik maar gelijk met de deur in huis vallen. Waar ben jij bang voor? We zijn mens, we hebben allemaal wel angsten. Grote, of kleine angsten. Als je eens na zou gaan bij jezelf, op dit moment? Misschien niet zo fijn, misschien ben je zelfs bang om er nu over na te denken. Maar vertel jezelf maar dat het veilig is om te doen, dat je er weer uit kan komen, door er naar te kijken. Waar ben jij nu, op dit moment bang voor? Het kan alles zijn. Natuurlijk kan je bang zijn voor spinnen, maar ik praat hier ook over dat je bang kan zijn voor de dood, of voor jezelf, of voor ... Vul zelf maar in, dit kan je namelijk.
Angst is een gek begrip, weet je dat. Angst is iets wat je vaak zelf creëert. Waarom zijn we bijvoorbeeld bang voor spinnen? Wat is er nou eng aan een beestje? Misschien, omdat hij harig is, kriebelig is. We hebben allerlei associaties die allerlei gevoelens oproepen. Misschien minder fijne gevoelens, misschien door gebeurtenissen voorheen. Dat maakt dat we bang zijn. Toch? Misschien een beetje?
Als ik voor mijzelf mag spreken, weet ik dat ik al mijn angsten zelf vorm. Ze komen allemaal uit mijzelf, uit mijn idee van hoe dingen moeten, uit mijn gevoel en uit mijn ervaringen.
Waarom zijn we bang? Angst is een soort afweermechanisme, het beschermt je van mogelijk gevaarlijke situaties. Situaties die dus voor jou, met jouw gedachten en acties wel eens verkeerd kunnen aflopen. Het beschermt ons. Maar het weerhoud ons hierdoor ook van het leven. Je schrikt van angst en je schiet in de Fight, Fly or Freeze modus.
Wat doe jij? Ga je er tegen in? Wordt je boos? Of vlucht je? Maak je dat je weg komt? Zorg je dat niemand je ooit kan bereiken? Of bevries je? Laat je niets weten? En kan je even helemaal niet meer nadenken? Wat is jouw reactie?
Maar wat houd je tegen om die angst aan te kijken, te delen? Waar komt die angst vandaan? Waarom is het zo eng?
Nee, inderdaad, het is niet makkelijk, was het maar makkelijk. Dat zeg ik ook niet. Ik zeg wel dat het goed zou zijn. Er even over praten, je er even over open stellen, het hoeft maar heel klein te zijn. Kleine stappen zijn het meest waardevol. Je zal zien dat het oplucht, dat je het aan kan kijken en weg kan zwaaien. Weg met dat zware gevoel. En zo kan je dit stukje beetje bij beetje accepteren.
Of bekijk het eens anders. Als je jezelf de vraag zou stellen:
Wat zou je nu doen als je niet bang zou zijn?
Wat komt er dan in je op? Weeg eens voor jezelf af wat de positieve en negatieve punten zijn en neem dit in je op. Wat houd je tegen?
Voor mij was dit artikel puur om van mij af te schrijven. Iedereen heeft angsten en het frustreert mij soms dat men denkt dat ze alleen zijn en misschien daarom deze angsten niet mogen uiten. Ik wil je zo graag meegeven dat mensen hier meer dan open voor staan. Er zijn zoveel mensen die je willen helpen, de enige voorwaarde voor jou is om hier voor open te staan en ook geholpen te willen worden. Je kan aangeven dat je geen duizenden adviezen wil, alleen een luisterend oor kan echt al helpen.
Ik wil zo graag meegeven dat je niet de enige bent. Dat je je niet alleen moet gaan voelen, jezelf moet buitensluiten of afweren van de rest van de wereld. Je ziet zo vaak muren om mensen heen uit angst en dat vind ik zo zonde en dat doet mij zo veel verdriet en pijn.
Ik weet niet of ik dit artikel echt online wil gaan zetten. Het onderwerp doet veel met me en het is dan ook echt vanuit mijn perspectief en ervaring geschreven, dus ik hoop dat het voor anderen dan te begrijpen is. Het is iets waarmee ik heel vaak in mijn hoofd zit. Waarom laten we angst zo vaak winnen en situaties verpesten die zo mooi kunnen zijn?
Liefs, Manon
