In groep 1 kregen we allemaal een indianen naam. Heel veel weet ik er niet meer van. Ik weet alleen dat degene met de naam 'pijl en boog' enorm boos was, want hij vond het geen leuke naam. Mijn naam? Ik was lachende zon. Waarschijnlijk waren de namen zo uitgekozen, en dan wel naar persoonlijkheden. Typisch dat mijn naam dan lachende zon was.
Sommige mensen hebben zo een uitstraling. Dat diegene een kamer binnenkomt en het gelijk een stuk gezelliger is, dat hij/zij erbij komt staan en je voelt je gelijk op je gemak. Dat diegene naast je staat en het niet uit maakt wat je doet, het is allemaal goed, leuk en je kan makkelijk een gesprek aangaan. Zulk soort mensen vind ik heerlijk. Van die positievelingen.
Volgens mijn moeder ben ik zo een laatste persoon. Als ik ergens in een ruimte ben, komen er vrij snel mensen op mij af om gewoon even een gezellig praatje te maken. Die spontaniteit steekt me altijd zó erg aan. Je straalt positiviteit uit en dat trekt mensen aan, of inspireert anderen en dat vind ik enorm mooi.
Lang verhaal kort: ik vind het bijzonder dat mensen iets uit kunnen stralen. Dat men daarmee de juiste personen, waarmee het klikt, aan kunnen trekken. Het is fijn, en iets moois.
