Laten we eens terug gaan naar het moment waar dit voor mijn gevoel allemaal begon. Ik was al stage aan het lopen, en het was dan ook op een ochtend dat ik vroeg moest opstaan hiervoor, en eigenlijk net even te kort tijd had. Ik besloot mijn cornflakes te eten van het aanrecht, terwijl ik mijn broodjes ging smeren. Zo ver kwam ik helaas al niet meer. Ik wilde namelijk mijn stenen schaaltje op het aanrecht zetten, maar ik laat het net daarvoor uit mijn hand vallen. Deze springt op de stenen vloer uit elkaar, alsof het niets is. Met alle melk en cornflakes er nog in. Wat was ik mijn mama dankbaar dat ze uit haar bed wilde komen om het op te ruimen, zodat ik alsnog op tijd op stage kon zijn...
Sindsdien is het aan een stuk door dat ik dingen sloop. Ik heb vlak erna mijn oplader kapot gemaakt, en vervangen. Ook besloot ik het schermpje van mijn telefoon eindelijk eens te laten vervangen. Met mijn vader heb ik een dealtje gesloten om het scherm er zelf in te zetten. Een dagje zonder telefoon had ik daar wel voor over. Mocht het niet zo zijn dat ik, net toen ik zonder telefoon van huis weg ging, door een schroef ben gereden op de fiets zonder dat ik dit door had. Ik zag maar een oplossing: naar huis gaan, op mijn fiets en dan met de auto. Bleek de schroef nu helemaal in mijn achterband te zitten. Daarna is ook de ellende met mijn telefoon begonnen. De dag nadat het is gerepareerd heb ik per ongeluk mijn laptop er op gelegd en is het scherm vanaf mijn homebutton gespleten en kon ik de onderkant van het scherm niet meer gebruiken. Nadat mijn telefoon was gerepareerd en mijn fiets een nieuwe band heeft gekregen, dacht ik er wel vanaf te zijn geweest.
Tot dit weekend. Ik wilde op mijn fiets stappen, toen ik merkte dat mijn voorband helemaal plat was. Ik heb mijn vervolgens in allerlei bochten gewrongen om dingen te regelen voor het welpenweekend wat dit weekend plaatsvond en om er uberhoud te komen. Toen ging mijn telefoon ook nog eens weer stuk. Mijn scherm besloot het ineens gewoon compleet te begeven. Daarbij kwam ik er ook nog eens achter dat mijn slaapzak gewoon kapot is, hoe dan?
Gisteren ben ik in de storm naar mijn werk gefietst en heb ik er een uur over gedaan in plaats van de gebruikelijke 30 minuten, en heb ik een flinke aanval gehad. Toen ik eindelijk naar huis ging, kwam ik erachter dat mijn ketting van mijn fiets af lag. En ik heb een kettingkast met boutjes....
Hoe ik mij dan toch zo goed voel... Ik heb ondanks het vele reizen met het ov en ritjes regelen met auto's, zonder lieve berichtjes te kunnen versturen aan geliefden (waar ik niet zo lief tegen was geweest) en deze ook terug te krijgen, ondanks het vele gepieker, echt een heel tof weekend gehad. Ik heb een weekend gedraaid als leiding bij scouting bos en duin, waarbij we superhelden waren, die ruzie hadden, waardoor we onze superkrachten kwijt waren en de dieren uit de jungle waren ontsnapt. Ze zijn daar allemaal zo lief voor me geweest. En mijn ouders waren ook zo lief nadat ik terug kwam en hebben mij echt even opgevangen. Daarna had ik wel een aanval voor werk, maar zijn zij ook hier enorm begripvol geweest voor mijn situatie en heb ik een fijne dag gedraaid die nog erg gezellig was ook.
Ik liep vandaag rond op stage en ik realiseerde me hoe erg het allemaal verschilt. Persoonlijk lig ik een beetje overhoop met allerlei praktische dingen, en twijfel ik soms nogal over wat ik wil en wat ik doe. Maar verder loopt alles heel fijn. Vandaag heb ik op stage heel veel dingen kunnen regelen. Zo heb ik mijn ruimte eindelijk kunnen opruimen (aangezien er een strijkplank en strijkbout en een schilderij in stonden), heb ik boetseerklei geregeld, mag ik een pasteldoos kopen en deze declareren, heb ik het gebouw steeds meer door en leer ik iedereen steeds beter nog kennen. Het loopt echt heel goed!
Ook op scouting merk ik dat het gewoon nog steeds erg fijn loopt. Bij Brigitta ben ik enorm blij dat ik nog steeds met een super leuke groep Roverscout ben en hier ook voorzitter van ben. En bij de Bos en Duin ben ik nu dus welpenleiding en hier geniet ik zo enorm van!
Wat ik nu precies aan moet met alle tegenslagen, weet ik niet precies. Mocht iemand tips hebben tegen dikke vette pech dan hoor ik het graag. Maar verder gaat het nog steeds erg goed met me, en daar ben ik zelf vooral erg blij mee.
Liefs.
Bijgevoegde foto's zijn een paar foto's van het superhelden welpenweekend. :)
