Eindexamen

Ik had bijna van de daken geschreeuwd dat ik vakantie had. Ik was zo blij dat het allemaal voorbij was, en dat die stress minder werd. Ik kon eindelijk andere dingen doen dan leren en examens maken. Niks voor mij was dat. Totdat ik donderdag een telefoontje kreeg met de uitslag. Men wat was ik zenuwachtig. Misscchien verwachtte jullie het al door de context, maar het was geen goed nieuws.

"Manon, je cijfers zijn niet goed genoeg om te slagen, maar het is nog zeker niet voorbij. Je mag een herkansing doen." Hoorde ik van mijn mentor aan de telefoon. Ik had van te voren besloten dat áls ik een herkansing kreeg dat ik dan blij moest zijn dat ik nog een kans kreeg om het wel goed te doen. Maar flink balen was het natuurlijk wel. Ik wilde ook wel de vlag uit met mijn tas eraan, en taart en cadeautjes omdat ik was geslaagd. Maar dat zat er nog even niet in.

Ik moest als een malle gaan leren. Ik ging mijn kunst herkansen voor een compensatiepunt, en moest hiervoor 0.6 hoger scoren dan eerst. Een 5.9 moest wel te doen zijn toch? Voor mijn examen kunst had ik niet geleerd, en nu heb ik 4 dagen alleen maar met mijn neus in de boeken gezeten en alles geoefend. Het was wel enorm wennen om opeens weer om te schakelen van vakantie naar leren.

Dinsdag heb ik mijn herkansing gemaakt. Kunst moet op de computer worden gemaakt, maar nu had ik in plaats van 2 computers een laptop en moest ik de antwoorden opschrijven. Ik was als de dood dat ik tijd te kort zou hebben. Maar gelukkig was ik slim en had ik een eigen koptelefoon meegenomen (voor de muziek, films etc. die het examen bevat) die geluidsdicht was! Ik heb me zo goed kunnen concentreren en was heel vroeg klaar. Over hoe het is gegaan kan ik niet veel zeggen. Ik heb mijn best gedaan, en het examen ging wel beter dan mijn vorig kunst examen. Maar dat mag dan ook wel na 4 dagen volop leren.

Nu heb ik weer heerlijk vakantie, en daar heb ik gister dan ook gebruik van gemaakt. Ik ben een dagje met de trein wezen reizen, maar hier komt nog een uitgebreid reisverslag over! Nu is het verder genieten en afwachten tot de uitslag, welke volgende week woensdag is. Donderdag is mijn diploma-uitreiking dus het is nog even spannend. Maar ik ben wel een stuk rustiger. Als ik slaag ga ik namelijk lekker mijn hbo studie doen, maar zak ik dan ga ik voor de vavo (volwassenen onderwijs) omdat ik dan maar 2 vakken hoef te doen en alle moeilijke vakken heb afgesloten. Ik kom dus sowieso niet terug op mijn oude middelbare school en dat is toch wel hetgene wat ik hoe dan ook wilde. Het komt dus wel goed.

Big hug.

FUNDAYS was iets om noooooit te vergeten!

Afgelopen weekend ben ik, zoals jullie weten, naar fundays geweest. Ik heb een geweldig weekend gehad. Zo geweldig dat ik er helemaal van moest bijkomen, vandaar ook dat er geen posts meer bij zijn gekomen. Ik had veel te veel slaaptekort, een alcohol kick, drang om te feesten, ik mis al de nieuwe mensen die ik heb ontmoet, en ik heb ook al geen stem meer over door walibi en de feesten 's avonds.

Dit is onze groepsfoto van vorig jaar.

Voor het geval het nog niet duidelijk is, fundays is een weekend geörganiseerd door scouting nederland. Je komt er dus alleen voor in aanmerking als je hier staat ingeschreven, dus als je op scouting zit. Op fundays kom je aan, zet je je tent op, chill je en maak je avond eten, ga je feesten en nieuwe mensen ontmoeten, word je wakker gemaakt door een toeter en daarna met keiharde muziek :), ben je de hele dag in walibi en schreeuw je de longen uit je lijf, ga je nog harder feesten en meer mensen ontmoeten, laat slapen, vroeg wakker, opruimen, snel nog in walibi lopen en weer richting huis. Dit is van vrijdag tot zondag middag.

Voor jullie heb ik sfeerbeelden van vooral zaterdag overdag. Ook heb ik een filmpje voor jullie, wat het hele weekend laat zien. Deze is gemaakt door de fundaysploeg zelf, en het lijkt alsof je er zelf bij bent!

Om te beginnen bij de voorbereidingen! Tuc kan bij ons niet missen, wij hebben namelijk altijd om 3 uur 's nachts tuc-tijd. Alleen komen we het niet zo vaak na, maar dit keer wel!

Ik ging samen met 2 vriendinnetjes, en de rest van de Jongeren Tak al met de middagploeg mee. Zo konden we alles al opbouwen, in de volle zon. Het was zo warm toen! Dit was ons kampeerterrein, en we gingen net lekker chillen. :). Het stond op dat terrein helemaal vol, dus we waren zeer dankbaar met zo een grote plek zodat we ook gewoon konden zitten.

Vrijdagavond waren de rest al bij ons gevoegd. Ook waren we hereenigd met vrienden die ver weg wonen. Vrijdagavond was er al een feest, maar dat begon pas vet laat, dus kon we nog gewoon gezellig doen. Hier zie je lieve mensjes, twee mensen van mijn eigen groep (de twee rechtse). Degene helemaal achter is Youri, en die ken ik al sinds 2010, maar woont een beetje ver weg. Die persoon links heb ik dit weekend leren kennen, en ik heb hem geshotgunt.

Van het feest heb ik geen foto's gemaakt, omdat dat puur genieten is :).

De volgende dag zijn we de hele dag in walibi geweest. En omdat mijn telefoon toen nog niet leeg was heb ik hier de meeste foto's van gemaakt. Hierboven zie je mij en mijn beste vriendin Madelief in de rattle snake. We maakten een feestje in die attractie omdat ie totaal niet snel gaat ofzo. De rest waar we in gingen was dat wel :D.

Dit was het blousje wat ik zaterdag aanhad. Ik ben hier zo verliefd op! Het is een spijkerblousje van een vrij dunne stof, zonder mouwen, en hij staat lekker stoer. Ook kon mijn das natuurlijk niet ontbreken bij een scouting evenement.

Met de rest van de groep gingen we lunchen op onze vaste picknickplek in walibi. Die hebben wij ook geshotgunt omdat we ongeveer 2x per jaar in walibi komen. Hier zie je ons raar doen. We hadden lol en het was gezellig :).

Tussen alle attracties door hebben we natuurlijk wel wat ontspanning nodig. Om even te laten zien wat een goed leven je heb op de fundays! Genieten in de zon met grote slush puppy's!

En we zullen weten dat we in walibi zijn! De WAB en de Skunx kwamen ook nog even langs rijden. Dit is het thema verhaal van Walibi. Het deuntje is na zo een weekend niet uit je hoofd te slaan. haha.

De tweede dag walibi zijn we nog even met de meiden (en Alex blijkbaar) op de foto gegaan. Madelief en ik hadden walibi oortjes gekocht en werden meteen door iedereen bunny's genoemd hahahaa. Typisch scouting. Deze meiden zijn heel speciaal voor mij.

Toen ik thuis kwam kon ik het niet laten. Ik heb vaak zo veel moeite met afscheid nemen dat ik het langzaam afbouw. Ik zit hier nu ook nog met mijn oortjes op dit te typen.

En hier is dan eindelijk het sfeerbeeld filmpje! Zeker het kijken waard, ik vind het heel tof gefilmd en het laat hier ook de feesten zien die ik niet of de foto heb gezet :). Over dit filmpje heb ik dus géén rechten.

Hopelijk vonden jullie het leuk om te zien hoe ik het heb gehad dit weekend. Zouden jullie het leuk vinden om vaker een foto verslag te zien? Met scouting maak ik namelijk echt hele toffe dingen mee!

Big hug.

De dood.

Voor vandaag heb ik toch wel heel erg de behoefte om het over een zwaarder onderwerp te hebben. Omdat mijn hoofd in deze tijd van het jaar weer overstroomd met allemaal mensen die er niet meer zijn. Ik ga wat gebeurtenissen bespreken die jullie nog niet van mij hebben gehoord omdat ik er nooit zo heel graag over praat. Ik krop het veel liever op in mezelf. Nu ga ik er dan ook niet heel erg van uitwijken, maar ik ga kijken wat ik er wel over kan vertellen. Want ik wil het graag kwijt aan jullie.

De laatste tijd dacht ik opeens weer aan Jermaine. Jermaine is voor mij nog steeds de meest geweldige Youtuber omdat hij zoveel talent had en filmpjes en muziek maakte vanuit zijn hart. Ik viel net in het bloggebeuren toen op 9 juni Jermaine zelfmoord had gepleegd. Ik kende hem hiervoor dus niet. Ik heb toen al zijn filmpjes gekeken, en genoten van zijn muziek. Hij was een geweldig persoon met een hart vol liefde en hij is dan ook een groot gemis. Jermaine werd 20, als ik het goed zeg, op 5 juni en op 9 juni 2012 is hij voor de trein gesprongen. Hij heeft een bericht gepost op facebook en het stond overal, ik heb het alleen niet kunnen lezen. Ik vond het te heftig. Als laatst heeft hij "the last dream" opgenomen, en heeft hij een bruiloft van een dierbare gefilmd. Al zijn andere social media accounts zijn verwijderd door zijn toenmalige vriendin, maar op zijn youtube kanaal heeft hij zijn geweldige muziek achtergelaten. Hij is nu bijna een jaar niet meer onder ons en hij zou bijna jarig zijn. Vandaar dat dit een beetje door mijn hoofd spookt. Dubbele vrede.

Dit is zijn laatste videoclip en liedje. Het luisteren waard, zeker.

Doordat het hele verhaal van Jermaine weer terug komt in mijn hoofd, kan ik niets anders doen dan denken aan mijn dierbaren die ik ben verloren. Dit zijn er niet veel gelukkig. Ik ben mijn overgroot oma verloren toen ik 5 of 6 was, ik heb haar nog bewust gekend als de meest lieve persoon die je je kan voorstellen. 

Dit was mijn hartje voor op mijn opa's kist.
Dag lieve opa.

En het is nu ook alweer bijna juli. Het is bijna 2 jaar geleden dat mijn lieve opa overleed. Hij leed al bijna 10 jaar aan longkanker en op het laatst ging het heel slecht met hem en daar heb ik het toen heel moeilijk mee gehad. Er wordt vaak gezegt dat als je longkanker heb dat je het hooguit een of twee jaar volhoud, maar mijn opa was een doorzetter en bleef alles doen waar hij van hield en heeft zijn kleinkinderen kunnen zien opgroeien. Ik ben heel dankbaar dat ik hem nog zo bewust heb mogen mee maken. Ik vond het vreselijk om hem zo ziek te zien, hij verdiende het absoluut niet, maar ik ben gelukkig wel mee gegaan naar het ziekenhuis waar ik hem voor het laatst zag. Vanaf het ziekenhuis ging het vrij snel bergafwaarts en op 5 juli 2011 overleed hij. Gelukkig heb ik veel steun gehad aan de mensen om mij heen. Voor mijn gevoel heb ik nooit kunnen uiten dat ik heel veel van mijn opa hield, maar dat deed ik en doe ik nog steeds. Ik mis u nog elke dag, maar u blijft in mijn hart.

Het duurt nog een paar maandjes, maar november komt ook steeds dichterbij. James heb ik nooit persoonlijk gekend maar we hadden vaak contact via internet en hij hielp me altijd. Hij dacht al vaak na over zelfmoord omdat hij geen goede thuissituatie had en zijn broer miste die al was overleden. Hij was al een keer eerder van plan om zelfmoord te plegen, maar hij kon het niet. Een maand daarna kreeg ik toch het bericht dat hij er niet meer was en ook voor de trein was gesprogen. Ik kende hem niet goed, maar het raakte me diep in mijn hart.

De dood vind ik iets heel raars. Ik ben er bijna bang voor. Ineens zijn die belangrijke mensen niet meer op aarde... Ik vraag me af waar ze heen zijn gegaan en of ze het daar goed maken. Ik hoop het in ieder geval. Het zijn allemaal erge gebeurtenissen. Stel je bent ongenezelijk ziek, dan weet je eigenlijk gewoon dat de dood snel in de buurt komt en dat moet je maar accepteren. Je moet gedag zeggen tegen de wereld en de mensen die je dierbaar zijn. Maar ik weet niet wat ik erger vind. Als je zelfmoord pleegt loop je er al een tijd mee rond en voel je je zo slecht dat je geen uitweg meer ziet en al je dierbaren achter wil laten. Het lijkt mij vreselijk om te bedenken hoe je er een eind aan zal maken en hoe je dit gaat vertellen aan de rest van je medemensen. 

Ik vond het moeilijk om dit artikel te schrijven, maar nog moeilijker om te publiceren. Ik vraag me af hoe jullie hier op reageren, omdat het toch wel persoonlijk is, maar ik het graag wil delen. Hoe kijken jullie aan tegen de dood? Hoe ga je ermee om? Als mensen mij nou eens konden vertellen waarom er zoiets bestaat aan de dood... Ik vind het onbegrijpelijk. Ik kan namelijk geen afscheid nemen, en hierdoor moet het. Gelukkig blijven deze geweldige mensen voortleven in mijn hart, en hoef ik ze iets minder te missen. 

Big hug.

Review: HEMA bronzer, shimmering pearls

Al een tijdje was ik opzoek naar een mooie bronzer, maar nooit kon ik er een vinden. Ik heb een vrij lichte huid dus was ik altijd bang dat ik een te donkere bronzer kocht. Ik heb zelfs een keer met een bronzer in mijn handen gestaan, ik stond zelfs in de rij en heb hem toen uiteindelijk weer terug gelegd omdat ik niet wist wat ik moest met mijn huid. Laatst was ik bij de HEMA beauty, en de verkoopster was heel aardig. Dit was de lichtste kleur en het sprak me wel aan. Voor 5 euro kon ik het niet laten liggen, het was het proberen waard.

De verpakking is vrij simpel vorm gegeven. Het is een bruin doosje en een doorzichtige deksel. Wel is het doorzichtige dekseltje een leuk zicht omdat dit de bolletjes van het product laat zien. En dat is leuk. :)

De bronzer bestaat uit kleine balletjes die een behoorlijk pigment afgeven. Het product is vrij goed gevuld, dus je krijgt wel waar voor je prijs. Zelf ben ik nu juist bang dat al die balletjes zometeen door mijn make-up tas liggen, maar dit is bijna onmogelijk doordat er een plastic hulsel nog tussen de deksel zit en je de deksel er goed op kan draaien. Dus er is gelukkig wel over nagedacht.

Het idee is dat je met een kwast over de bolletjes heel gaat om de bronzer op te nemen. Ik heb hiervoor een poederkwast van de HEMA gebruikt (4 euro), omdat de bronzer iets te veel pigment afgeeft voor mijn huid. Deze kwast is echt de zachtste kwast die ik ooit heb gevoeld en hij brengt geweldig aan, voor de bronzer is het perfect omdat het in zijn geheel over de balletjes kan. Je kan de kwast makkelijk vervormen zodat het een shaping kwast wordt die deze bronzer geweldig aanbrengt.

Het is niet heel goed te zien op de foto, maar deze bronzer geeft een mooie zonnige gloed op mijn huid. Het is een bijna matte bronzer met hier en daar een shimmering. Ik ben er zeker tevreden over!

Big hug.

Tag: And that's just who I am.

Wat als tagjes niet bestonden? Ik zou het niet weten haha. Dit vind ik wel ronduit de leukste tag! Ik vind het geweldig om te zien bij anderen, en ik ben een uur blijven zoeken naar eigenschappen of dingen waarvan ik hou of juist niet. Deze tag gaat erom dat je opzoekt wat nu echt bij jou past, en dat je hierbij nog verdere uitleg geeft. Super leuk. Ohja, dit plaatje hierboven is er één van, ik ben een eenhoorn wisten jullie het al? Nou, soms, dan vraag ik me af of het niet beter is als ik gewoon even lekker geen mens ben :).

Ik ben absoluut een avondmens, in de avond heb ik altijd veel meer energie dan in de ochtend en kan ik vanalles nog doen. Als anderen het wel gehad hebben en naar bed gaan vraag ik altijd nog: Nu al?! 

Juist doordat ik een avondmens ben, ben ik in de ochtend mijn bed niet uit te meppen en heb ik vaak een ochtendhumeur. Zonder koffie in de motor kom ik echt niet vooruit..

Ik droom van veel, maar niet van iets specifieks.. Ik heb gewoon geen idee wat ik wil bereiken of wie ik wil zijn, heel frustrerend is dat.

Ik kan uren naar de wolken kijken. Heerlijk op een grasveldje liggen en kijken wat er te zien valt in de wolken. Dit heb ik een keer uitgebreid gedaan met mijn lieve neefje, we zagen van alles en wezen dit aan en discussieerde hierover, totdat alles een grote suikerspin werd en het ging regenen :').

Ik ben bang, bang voor alles, bang dat ik niet goed genoeg ben, soms dan spoel ik ervan over. En daar heb ik het soms best wel moeilijk mee, maar gelukkig kom ik er snel genoeg weer overheen.

Ik ben altijd maar bezig met het goede proberen te doen. Daar komt de angst weer. Ik wil het zo graag goed doen dat ik soms overdrijf. Vervelende eigenschap maar ergens maakt het me ook wel heel erg gedreven, het is maar net hoe je het ziet en hoe je ermee omgaat denk ik.

Als ik om me heen kijk kan ik ten top genieten van alles om me heen. Als ik iets nieuws of leuks zie ben ik vaak gefascineerd. Ik ben gefascineerd door alles wat de wereld te bieden heeft.

Ik denk teveel, dit is gewoon een feit. En doordat ik zoveel denk ben ik ook altijd in de war. In de war over mijn gevoelens, mijn gedachten, mijn resultaten, wat ik moet ondernemen en wat niet, hoe mensen reageren etc.

Als ik ergens van hou is het wel een kampvuur. Lekker gezellig met zijn allen naar het vuur kijken, ik weet niet waarom maar het geeft echt een knus gevoel en vooral een samenhorigheidsgevoel.

Ik ben een van de weinigen denk ik die houd van lange autoritten. Ik vind het heerlijk om in de auto te zitten, met mijn muziek in, tegen het raam aan, in gedachten.

Herinneringen kan ik moeilijk loslaten, zoals jullie misschien wel weten. Vaak heb ik van die momenten dat ik even aan al die fantastische tijden terug denk en er weer helemaal in opleef. Dat is zo fijn.

Sauna's, als ik ergens in tot rust kom is dat het wel. Hierdoor neemt mijn stress meestal af, wat ik vaak wel kan gebruiken.

Mijn vrienden staan zo dichtbij en zijn er altijd voor me als er iets is. Ze betekenen zo veel voor me, dat ze voelen als familie.

Mijn familie (en dus ook de vrienden die daaronder vallen) zijn alles voor me, zonder hen was ik hoopje niets. Als er iets is zijn ze er altijd, want familie blijft je hele leven.

Het fijnste gevoel wat er is, is als er een vreemde naar me glimlacht. Daarom doe ik het al zelf, in de hoop om iemand dat zelfde gevoel terug te geven.

Thuis is bij mij niet verbonden aan een plaats, zolang ik met mijn dierbaren ben ben ik al thuis. <3

Als ik boos of verdrietig ben, geef me dan alsjeblieft een knuffel. Dat helpt namelijk goed bij tot rust komen en helder nadenken. Hou me vast, en laat me niet meer los, oke?

Ik heb al lang degene gevonden met wie ik mijn leven zou willen delen... ja..

Ik ben ontzettend creatief en ambitieus, maar meestal komt er niets van omdat ik zo lui ben en niets wil doen. heeeel apart vind ik het zelf.

Vaak krijg ik deze opmerking. Ik ben goed met kinderen. Juist de kinderen die heel verlegen zijn of die snel verdrietig zijn voelen zich fijn bij me. Ik zie niets liever dan een kind dat gelukkig en vrolijk is door mij.

Als mensen aan mij denken, denken ze aan een bom vol vrolijkheid en een heel enthousiast persoon wat overal voor in is. That's me. :)

Ik wil gewoon gelukkig zijn, als je niet gelukkig ben heeft het leven geen zin denk ik. Al moet je het jezelf natuurlijk niet te moeilijk maken om gelukkig te zijn. Ik geniet van het leven, en ben ik nu niet gelukkig dan ben ik het straks wel. Maar ik ben het.

Vaak hebben mensen een bepaald beeld van me in m hoofd, veel over mijn minpunten of oordelen over wie ik ben of wat ik wel of niet kan. Dat beeld ben ik meestal helemaal niet, en ik kan serieus niet wachten tot ik ze dat kan laten zien.

Ik maak te vaak beloftes, en ik ben dan meestal degene die zich er aan houdt. Zal de ander zich er niets bij voor kunnen stellen hoe belangrijk beloftes voor me zijn? Ik snap het niet, maar ik geloof niet meer in beloftes... 

Hoe snel of hoe vaak ik wat down ben, ik zal nooit opgeven. Er is altijd zonneschijn na regen.

Ik ben niet in een hokje te stoppen. Ik ben niet normaal, sorry. Ik ben gewoon mezelf. 

Nou jongens, 60 foto's ( ik heb heeeeel veel achterwege gelaten ) en 3 uur verder, maar ik wil stiekem nog door. Ik vond deze tag zo leuk om te maken, dat ik niet mee kon stoppen. Hopelijk vinden jullie hem net zo leuk om te lezen. ;)

Big hug.