Afgelopen paasweekend was ik niet aan de reusachtig gedekte paastafel te vinden. Het paasweekend is voor mij het weekend waarin ik eindelijk weer op hit mag! Een lekker lang scouting weekend waarbij je zelf mag kiezen welke activiteit je wil gaan doen. Het staat compleet in het teken van een weekend waarin je veel doet, veel nieuwe mensen ontmoet en wat heel gezellig is.
Zo was dat ook dit weekend. Ik ga jullie niet compleet mijn weekend uitleggen, want dan zijn we over een week nog niet klaar. Maar genoten heb ik zeker!
Heel veel vrienden gemaakt, vrienden weer gezien, banden versterkt, veel gebouwd en geknoopt (dat was ons hoofd activiteit), veel om het kampvuur gezeten, veel lachen en geknuffeld.
Het mooie is dat je op hit voor je gevoel in een andere omgeving komt, compleet afgesloten van de wereld waarin alles moet, en het is heerlijk.
Als je dan ook weer veel te snel naar huis moet, dan ben je je daar niet eens bewust van. Ik zat thuis en dacht alleen maar 'gaan we alweer terug?'.
Daarna komt langzaam een klein bewustzijn dat je niet meer terug kan naar die sfeer, die groep etc. En dat doet oprecht pijn. Ik zou niet weten hoe ik het precies moet omschrijven. Maar ik vertel men vaak dat ik moet afkicken van zo een weekend.
Een voorbeeld: ik ben waarschijnlijk een van de weinige die het nooit, maar dan ook nooit, koud heeft (ik hoor in ieder geval altijd veel mensen zeuren over kou). Na zo een weekend zit de kou nog echt in je lijf en ben je gewend om met drie truien rond te lopen. No way dat je het dan oprecht warm heb. De eerste dag zat ik met trui en jas in de college zaal, iets wat ik anders nooit zou kunnen, en ik kreeg meerdere malen de vraag of ik ziek was of chagrijnig was. Het laatste was wel het geval.
Na een weekendje scouting ben je namelijk niet compleet uitgeslapen en moet je echt bijkomen. Dit keer bleven we tot half 2 rondom het kampvuur zitten en werden we met geluk om half 8/8 uur pas wakker gemaakt. Verder sta je de hele dag in de buitenlucht en ben je constant bezig. Heel vermoeiend, maar zeker heel leuk. En daar doen we het voor.
Waarvan ik het meest moet afkicken zijn toch wel de mensen die je daar weer spreekt of ontmoet. Op een scoutingweekend is het nooit stil, terwijl ik nu alleen in mijn kamer op bed zit zonder enig omgevingsgeluid. Best verschillend. Op scouting is er altijd muziek. Altijd mensen om mee te praten. Altijd mensen om mee te knuffelen. Er zijn altijd mensen.
En niet zo maar mensen. Ik sta er voor de volle 100% achter als iemand verteld dat scoutingmensen de meest leuke lieve en enthousaiste mensen ooit zijn. Op scouting leer je een beetje elkaar te helpen en voor elkaar te zorgen. Heb je een knuffel nodig? No problemo. Helpende hand? Natuurlijk! En daarbij zijn ze altijd super aardig en enthousiast. Je kan eigenlijk met iedereen een gesprek beginnen, want iedereen staat open voor nieuwe mensen en gezelligheid.
De mensen die ik dit weekend heb ontmoet en weer heb gezien zijn zulke leuke mensen. Ik mis de knuffels, ik mis de random gesprekken over pleur, koffie, vuur, weerwolven, de maan. Ik mis jullie. En daardoor zou ik misschien het liefst naar jullie huis toe rennen voor een knuffel of je whatsapp volspammen. En misschien doe ik dat ook wel (vooral het laatste want afstand is een richbitch), zonder dat ik het er zelf mee eens ben. Ik wil weer voor mijzelf dat genoegen krijgen. Dus sorry als je hier slachtoffer van bent, haha, maar dat betekent alleen dat ik je lief vind en dat ik je mis en misschien dat ik gewoon teveel weer terug wil.
Het is natuurlijk niet zo dat ik hier, thuis, geen mensen om mij heen heb, of zelfs geen scouting mensen om mij heen heb. Maar hier moet ik eerst afspraken maken om mensen weer te zien, en vaak gaat dit ook nog eens enorm lastig door school en werk. Het liefst heb ik gewoon altijd dit soort mensen bij me die me knuffelen als ik dat nodig heb. En geloof me dat heb ik vaak nodig.
Ik ben heel dankbaar voor dit soort weekenden. Ik heb ze nodig, ze laden me op en laten geweldige herinneringen achter. Herinneringen die ik maar al te graag over zou doen.
Dankjulliewel iedereen voor dit weekend! Ik mis jullie!
Liefs
Zo suf vanachter mijn computer (gisteren sint Joris gevierd, en - jawel - tot 's nachts bij het kampvuur blijven zitten met goede gesprekken ;-) ) vind ik dit een heerlijke blog om te lezen. Ook ik heb de ervaring dat scouts geweldige mensen zijn :-) Ooit ben ik even een paar jaar gestopt, net als mijn man. Grappig genoeg leerden we elkaar in die periode kennen - een echt scoutingstel, al zaten we op dat moment niet op scouting - en we kwamen erachter hoe ontzettend veel van onze goede herinneringen met scouting te maken hadden! Toen we gingen samenwonen in een andere woonplaats, duurde het dan ook niet lang voor we de plaatselijke scoutinggroep opzochten ;-)
BeantwoordenVerwijderenHit zit er voor mij niet in (ik doe ook nog eens vrijwilligerswerk in de kerk, en daar is rond de paastijd echt alle hulp nodig), al lijkt dat me ook geweldig :-) Misschien dat het over een paar jaar wel gaat lukken.
Wat leuk om te lezen dat er zo veel leuke scoutingstellen zijn ontstaan. Ook leuk om te lezen dat je vrijwilligerswerk doet voor de kerk! Mijn eigen scoutinggroep zit toevallig verbonden aan de kerk (wij huren een pand van hen), dus wij zijn ook af en toe in de kerk te vinden. Erg bijzonder altijd. Maar ik kan Hit dus zeker wel aanraden! Het is voor jong en oud een heerlijk weekend, zoals je hopelijk hierboven al had kunnen lezen. :)
Verwijderen