Afgelopen twee schooljaren

Ik verbreek mijn bloggers-stilte weer eens, hoi! Ik heb eigenlijk niet meer geblogd sinds ik zomervakantie had. Oke, misschien nog een beetje hier en daar, maar ik was voor mijn gevoel even de weg kwijt en daarbij ook mijn motivatie. Sinds de zomervakantie is er namelijk nog meer op mij afgekomen dan er eerst al kwam. Zo ben ik bijvoorbeeld meer gaan werken, ben ik geslaagd voor mijn theorie (!!) en geslaagd voor mijn havo(!!!!). Maar dat zijn puur de grote lijnen. En dit kwam niet zo maar aanwaaien. Ik wil nu graag even de afgelopen twee schooljaar van mij afschrijven, en dat doe ik hiermee. Hopelijk kunnen jullie dit waarderen, en hopelijk zien jullie ook mijn keuzes in!

Ik begin even bij iets wat handig is om te weten voordat je dit leest. Dit schooljaar heb ik mijn havo examen op volwassenonderwijs over gedaan (op een andere school), ik ben vorig jaar namelijk helaas gezakt.

Vorig schooljaar was, als ik zo terug kijk, een hele fijne maar ook zeker een hele nare tijd. Ik heb ik dat jaar vriendschappen gesloten en gebroken. Ik heb sinds 4 havo al, maar toch, eindelijk gevoeld hoe het is om een vriendengroep op school te hebben en I loved it! Voornamelijk vond ik het enorm leuk om een hechte dramaklas te hebben. We zaten elke keer zo enorm vol met energie samen, en niets was raar. Van mijn vorige school mis ik dat nog het meest denk ik.
Helaas wist ik vorig jaar al eigenlijk vrijwel het hele jaar dat ik het niet zou gaan halen. Ik ging het jaar in met slechte cijfers van 4 havo, maar er was wel nog een kans. Al mijn vrienden hebben mij overtuigd dat ik het kon halen, en het ook ging halen, maar toch bleef ik met het gevoel zitten dat het gewoon niet goed zat. Ik werd na elke tentamenweek bij mijn mentor en afdelingsleider geroepen dat ik het niet zou gaan halen. Ik zat er telkens met andere mensen, maar ik was altijd het enige meisje, en de enige die er vast zat. Vreselijk vond ik het. Ik wíst dat het niet goed ging, en het werd maar herhaald.
Ik heb dat jaar ook zo een opstandige bui gehad, dat ik op één dag zelfs 3 keer de klas ben uitgerend, huilend. Na heel veel praten voelde ik me daarna wel weer fijn, maar toch. Het toonde aan hoe het met mij ging, op school, maar ook privé. Na die gesprekken is er toen wel écht iets ondernomen om mij te laten slagen. De examens kwamen eraan, en dat kon natuurlijk toch zo maar al mijn cijfers omhoog trekken. Ik had bijna elke dag bijlessen, en veel ervan hielpen ook.

Tijdens de examens deed ik eigenlijk niet zo veel. Ik vond dat ik moest weten wat er werd getoetst, omdat ik dat al het hele jaar door kreeg. Hele foute instelling. De examentijd zelf vond ik heel naar, maar ik was toen ook zo blij dat het klaar was.
Helaas kreeg ik een negatieve uitslag. Maar, ik kon nog slagen door een herkansing.
Ik heb toen vier dagen non-stop geleerd zonder resultaat. Ik heb precies hetzelfde cijfer gehaald als eerst. Heerlijk hoor.

Natuurlijk had ik al verder gekeken. Ik wist wel ongeveer welke studie ik wilde gaan doen, maar ik wist niets zeker. Het enige zekere was dat ik VAVO ging doen als ik zakte. En dat ben ik dus gaan doen.

Het klinkt natuurlijk niet goed, zakken, maar hoe vervelend de examenperiode ook was. Dit jaar heeft mij gelukkig heel veel goeds gedaan. Ik kon ietsje extra werken, ik kon rijlessen beginnen en ik kon bij een ruggendokter lopen. Ook kon ik meer aan scouting doen.
Afgelopen jaar ben ik enorm veel hoge scholen gaan bezoeken en voelde ik me ook een stuk volwassener en fijner als ik een school binnen stapte, wat al aangaf hoe goed dit jaar voor mij was. Uiteindelijk heb ik een vaste keuze kunnen maken in studiekeuze en dat zorgde voor enorm veel rust.

Hoewel ik veel meer tijd had en me dus beter kon focussen op de vakken die ik nog had ( ik had de rest namelijk voldoende gescoord, dus ik hoefde nog maar twee vakken te volgen), dat zegt nog niet dat ik spontaan goede cijfers kon gaan halen. Natuurlijk waren de meeste resultaten beter, ik kreeg namelijk alle stof voor de tweede keer. Maar sommige onderwerpen bleef ik moeilijk vinden, en uiteindelijk heb ik ook voor een vak lager gestaan dan vorig jaar. Erg angstaanjagend om de examens mee in te gaan.

Voor de examens heb ik heel heel heel heel heel veel geoefend en als nog vond ik dat ik nog niet goed genoeg was voorbereid, maar ik moest wel. Ik wist niet hoe ik het had gedaan. Dus ik zat deze maand met de gedachte in mijn achterhoofd: "wat als ik ben gezakt?" Want, wat als dat gebeurde? Moest ik dan terug naar het nova? Hoe zou ik me voelen? Ik zou ten eerste door de grond heen zakken en ik zou niet weten wat ik met mezelf aan zou moeten. Ik wilde zo zo zo graag door. En nu kan dat dus, gelukkig.

Het maakt allemaal nogal indruk op me, al die uitslagen, al die bepalende dingen. En het is dan ook een giga last van mijn schouder dat ik nu door kan (en dat ik mijn theorie heb, ha!). Het deed wat met me, waardoor ik absoluut niet vooruit te blazen was. En stukje bij beetje kwam er weer energie, en na mijn uitslag heb ik alles weer terug.

Ik ben enorm blij dat ik zo mijn leven mag leven. Ik ben na mijn examens 18 geworden, heb een groot feest gegeven, heb me daardoor ook heel leeg gevoeld, mijn theorie gehaald en mijn havo dus gehaald. Het werd me teveel denk ik, maar ik hoop dat ik nu in ieder geval mijn middelbare dingen kan afsluiten en dat ik niet meer boos word door het zinnetje: "Maar, je kan het!"