Zo een ouderwets update artikel

Ik heb geen zin om hiervan een negatief artikel te maken. Maar ik baal wel enorm dat ik zo weinig aan mijn blog kan doen. Ik wil graag groeien, overstappen naar een ander domein met een andere lay-out, ik wil meer schrijven. Ik heb vaak enorm veel inspiratie (soms ook wel te veel), maar dan kan het er gewoon niet uit komen. Ik krijg het niet voor elkaar om het op papier te zetten. Misschien ben ik wel te kritisch, misschien ook wel te moe.

Afgelopen jaar, of eigenlijk schooljaar, is niet zo maar een jaar geweest. Het is een geheel nieuw jaar geweest. Ik ging naar een nieuwe school, een nieuwe studie, nieuwe methodes. Maar buiten dat stopte ik ook met het leiding zijn, wat een hele zware keuze is geweest (waardoor ik vaak heel emotioneel uitgeput was). En daarbij vond ik het heel lastig om een midden te zoeken tussen mijn studie en mijn sociale leven. En niet te vergeten, ik heb heel veel nieuwe vrienden mogen maken.
Dit alles koste mij veel energie, veel emoties, veel doorzettingsvermogen. Ik ben dan ook heel trots op hoe ik dit heb gedaan en heb aangepakt.

Sinds gisteren heb ook ik vakantie. Later dan iedereen hier om mij heen in het Noorden. Gisteren was de laatste mogelijkheid om nog verslagen in te leveren. Het was een herkansingsmoment. Maar ik had voor het eerste dit jaar geen herkansingen. Wel moest ik nog een stage lopen en verslagen maken over mijn grote kunstzinnige presentatie. Dit waren dan ook de laatste puntjes die ik miste.
In dit jaar heb ik, buiten mijn verwachtingen, ál mijn punten gehaald. Als deze twee verslagen voldoende worden gerekend (wat hoogstwaarschijnlijk ook zo is), dan heb ik gewoon mijn propedeuse gehaald. In één jaar!

Nadat ik het idee had dat ik altijd belangrijke situaties over moest doen, stond ik er dit schooljaar ook in met het idee: als ik over ga is dat voor mij voldoende. Toen bleek het voor de tentamens van de laatste periode al dat ik sowieso overging naar het tweede leerjaar. En nu heb ik dus al mijn punten gehaald en haal ik gelijk, in een keer, mijn propedeuse. Ik geloof het nog niet. Maar ik ben trotser dan ooit.

Ik weet zeker dat dit mijn opleiding is en dat ik de juiste keuze heb gemaakt.
Ook weet ik zeker dat ik de juiste keuze heb gemaakt op scouting. Hoe lastig het ook was. Ik blijf gewoon nog op scouting als jeugdlid (ik zie mijzelf er niet weggaan voor min 86ste). Het leidingschap vergde zo veel van me, dat ik nooit rust in mezelf vond. Ik geloof dat ik nu het juiste doe voor mijzelf, door een paar jaartjes rust te nemen.

Verder gaat het ook heel goed met me! Ik geniet al een tijdje van mijn meer vrije tijd. Ik ben gezellig naar Arnhem geweest, ben gaan varen, pizza gegeten, gewinkeld, heel veel koffie gedronken, feestjes bezocht. Noem het maar op! Ik voel me goed en kan mij eindelijk op iets anders richten dan school. Geen zorgen, gewoon leuke dingen doen. En ik geniet ervan. De zon is daarbij natuurlijk ook elke dag aanwezig, en daar word ik alleen maar vrolijker van.

Dit is een still uit de vlog (via de app Storie) van een gezellige dag met lieve Joyce

Wat betreft mijn blog ben ik dus vrij veel van plan, maar het lukt nog niet echt. Ik twijfel of bloggen wel écht iets voor mij is, maar ik blijf het ook heel leuk vinden. Een beetje een tweestrijd dus. Ik ga gewoon op mijn eigen tempo door en jullie zien vanzelf wel weer wat voorbij komen. En zo niet, dan niet!
Wel ben ik dus aan het uitzoeken hoe het werkt met een eigen domein (want die heb ik al, alleen ben ik geen ster in alles in elkaar zetten) en ga ik waarschijnlijk een gastblog schrijven voor een vriendinnetje. Ik ben benieuwd!

Hoe is het met jullie?

Liefs. <3