Oh, wat voelde ik die drang om mijn baby weer eens in mijn routine mee te nemen. Ik heb zó lang niet geblogd, dat ik mij hier bijna voor schaam. Ik wist dan ook helemaal niet hoe ik weer 'terug kon komen'. En als ik dat dan deed, hoe ik mijn blog dan weer op de rails kreeg zodat het niet weer doodsloeg nadat ik één artikel had getypt. Dit laatste weet ik eigenlijk nog steeds niet, maakt mij ook niet uit. Ik ben in ieder geval weer enthousiast om lekker mijn ding hier te doen. Het hoeft ook allemaal niet binnen de lijntjes, ik ga gewoon weer lekker vertellen wat mij bezig houd en wat ik leuk vind. Hoe vind je die?
Ik ben vaak bang dat lezeressen mij enorm saai vinden, mijn leven, mijn kunst, mijn studie. Hierom blog ik alleen maar binnen de lijntjes, hoe anderen dit van mij verwachten. Nou, dát is pas saai.
Oké, dus, die enthousiasme is er, en de tijd dan? Dat is nog een dingetje. Vandaar ook dit artikeltje. Ik moet even schrijven hoe zwaar ik het heb, haha. Op het moment heb ik enorm last van uitstel gedrag en zou ik eigenlijk een verslag moeten typen over een onderzoek. Bleh, als ik ergens geen zin in heb, is het dat wel.
Ik zit op dit moment midden in mijn tentamen week. Dus eigenlijk mocht ik mijn blog niet aanraken van mijzelf, hoe erg mijn vingers ook jeukten. Maargoed, eventjes een momentje me-time kon geen kwaad, vond ik zelf. En yes, dat is nu dus ook een moment voor mijzelf, victory! Vaak wilde ik zo graag een bepaald onderwerp bespreken, dat het een opgave ging worden en dan moest ik mijzelf achter mijn laptop plaatsen. En nu niet, hoera!
Ach. Het tweede jaar van mijn studie is dus begonnen. En ik heb nu bijna, bijna, bijna mijn eerste periode afgerond, whiehooeee. Nadat ik mijn eerste jaar glansrijk ben doorlopen (ahum) en in een jaar mijn propedeuse heb behaald, mocht ik natuurlijk gelijk beginnen aan mijn tweede jaar en wel zonder herkansingen. Een enorme opluchting moet ik zeggen. Ik kan namelijk nog steeds niet echt bevatten dat ik dat papiertje nu op zak heb. Het scheelt enorm dat ik nu niet 'extra werk' heb vanuit het eerste jaar, want het tweede jaar zit al vol genoeg.
Ik ben rete enthousiast over dit jaar. Dit jaar is nu al een stuk meer verdiepend en onderzoekend. Waar we in het eerste jaar echt nog de basis leerde van het vak, werken we er nu al echt mee en zijn we nu zelfs begonnen met zelfonderzoek (als therapeut ben je toch echt zelf je belangrijkste instrument, je wil niet weten hoe vaak ik dat hoor, haha). Waar je in jaar 1 leerde hoe je nat-in-nat moest schilderen, wat een casus inhoud, wat antroposofie in godennaam is en hoe beelden de therapie kunnen versterken, mogen we nu er al echt mee werken.
Ik ga een paar punten vertellen waar ik enthousiast over ben, gewoon juist door die enthousiasme, haha:
1. Expressief proces: in dit vak ga je jezelf onderzoeken. We hebben ontelbare houtskoolreeksen en schilderingen gemaakt om zo in je onderbewuste te komen, hierin te roeren en te kijken wat er uit komt. Je komt hier eigenlijk enorm veel in tegen, mooie dingen, ook minder mooie dingen. Het is de kunst om deze dingen aan te kijken en te accepteren. De nieuwe energie die ik hieraan heb overgehouden is heel bijzonder.
2. Kunstzinnige begeleiding: In dit vaak leren we juist om trainingen te geven. Hoe gaat dit in zijn werk? Waar moet je aan denken? Hoe verwerk je kunst hierin? Hoe kan je zo mensen helpen? Dit zijn allemaal dingen die we hier leren, en ik vind het mega leuk. Ik vind het leuk om met groepen te werken en workshops te geven, en nu combineer ik het ook nog eens met mijn studie. Tadaa!
3. We leren nu eindelijk over stoornissen. Dat miste ik echt in het eerste jaar. En niet alleen leren we hierover, we regelen ook gewoon gelijk een sessie met iemand!
4. We behandelen specifieke oefeningen voor kinderen, per leeftijd, klas etc. Hoe leuk is het om kindertekeningen te maken en hier over te leren.
5. Casussen uittypen, heel veel casussen uittypen. En dat brengt me nog tot rust ook.
En ga zo maar door. Ik merk dat ik dit jaar nu al leuker vind, maar daarbij ook een stuk uitdagender. Alles gaat sneller, is meer, en is daarbij ook nog intensiever. Dat laatste vind ik nog wel het lastigst. Ik begon dit jaar niet enorm fit, ik was vaak moe na school en kon dan helemaal niets meer doen. Als je dan ook nog eens alle stof moet gaan bijhouden wat enorm energie slurpt, dan is dat veel om te verdragen.
Ik wil het niet graag zeggen dat school mij tegenhoud om te bloggen, maar dit is wel zo geweest. Ik heb sinds de zomervakantie niet meer geblogd en dat is puur omdat mijn hoofd er niet naar staat. Die denkt alleen maar: STRESS, CHAOS, VEEL, AAAH.
Maar, zoals ik net al vertelde, kost het mij minder energie om over dingen te schrijven die mij bezighouden in plaats van een plog maken over een dag ontelbaar dagen geleden, of foto's maken en schrijven over die ene oogschaduw. Ik sluit niet uit dat ik die nooit op mijn blog ga zetten, ik weet wel dat mij dat ook flink tegenzat om te bloggen.
Ik weet nog niet waar ik wel over wil gaan bloggen. So we will see.
Ik ben wel benieuwd naar jullie studies! En waar lezen jullie graag over?
Als je me nu zou vragen waar het drie alinea's geleden over ging, zal ik het niet meer weten, maar ik ben blij dat het er uit is en dat ik het kan delen met jullie.
Tot snel! (jaaaaaaa!)
Liefs.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat gezellig een reactie achter! Vind ik heel leuk en ik reageer zo snel mogelijk.