Een stukje dagboek

Ik ging eens tussen alle blogs die ik hier, op blogger, volg, kijken! Het viel op dat dit vrijwel allemaal oude, stilgevallen blogs zijn, en het meer en deel is van vriendinnetjes die nu een andere blog hebben aangemaakt. Verder viel de manier van bloggen op: een hele sprekende foto met daaronder een aantal zinnen, een dag omschrijving, een gedicht of een songtekst. Voornamelijk de eerste twee zette me aan het denken. Ooit blogde ik ook zo, en heel soms mis ik dat wel eens. Het zorgeloos in de ronte kunnen schrijven over wat dan ook, of het heel kort houden, maar toch heel sprekend. Ik vertelde bijna elke dag wat ik deed, en beschreef dit uitvoerig. Ik mis het.

Toen bedacht ik me dat ik dat nu nog steeds kan, wat maakt het uit dat er anderen zijn die mijn dag helemaal niet zo interessant vinden! Ik wil het kwijt, het is mijn blog en mijn verhaal. Dus we duiken even in de manieren van vroeger en beginnen met vertellen. Al gok ik dat de tekst wel ietsje langer wordt, want ja, ik wordt ook ouder en leer ook meer van het schrijven!

Goed, de foto's hierboven zijn van afgelopen zaterdagavond. Het was zulk lekker weer, dat het 's avonds nog een aardig temperatuurtje was, perfect voor een avondpicknick! We hadden al een kleed en zonnebrillen gepakt, en in de supermarkt hebben we wat lekker gekocht voor de picknick: Gigantische slagroomsoezen, twee chocolade repen, bevroren frambozen en een fruitsapje. Hierna konden we op stap met, natuurlijk, ons pennyboard.

We zijn naar een park in de buurt gereden, en waren hier wonderbaarlijk snel! We hebben een mooi plekje uitgekozen om te zitten, waar nog vollop zon was (zie foto 1). We zaten achter een vrouw die aan het mediteren was aan de waterkant en die dit nog voor ruim een half uur bleef doen na onze aankomst (kon ik dat ook maar). Ook zaten aan de andere kant van het water 2 mannen, waarvan 1 gitaar aan het spelen was. LIVE GITAARMUZIEK! 

We hebben genoten van de ondergaande zon (foto 2) en van het heerlijke eten en drinken. Het was zó gezellig om elkaar weer even te praten onder het genot van de natuur, de zon, andere mensen en wat lekkers, dat we de tijd waren vergeten en het opeens koud kregen (foto 3). Bleek het 2 uur later te zijn!

We besloten richting huis te gaan, kleedje in te pakken en boarden met die hap. We maakten een stop bij de mac, die helemaal op de weg terug lag, voor een macflurry en later ook een enorm lekkere ijskoffie mee op onze penny. Met bevroren handen en hier en daar wat moeite, zijn we thuis gekomen. We hebben de tv aangezet, die uiteindelijk gewoon op een muziekzender kwam, en we zijn tot diep in de nacht door gegaan op tumblr, onze gedeelde verslaving.

De volgende dag stond de wekker vroeg, al had dat niet zo veel zin voor ons, we kwamen er 3 uur later dan gepland uit en hebben snel gegeten. We moesten op tijd op een scoutingkampeerterrein zijn! Hier werden dit weekend scoutingwedstrijden gehouden, en onze groep (de mensen van 10 tot 15) deden ook mee. Die moesten we natuurlijk even aanmoedigen. Ze hebben het enorm goed gedaan en zijn van de 14 groepen 5e en 1e geworden! Nu mogen de nummers 1, van onze groep dus, de regio vertegenwoordigen bij de landelijke scoutingwedstrijden! Ook was het enorm leuk om alle vrijwilligers te zien die hielpen, ik kende maar een klein groepje niet en om iedereen zo bij elkaar te zien maakte me blij!

Als nog is dit een lang stukje geworden (en dat terwijl ik nog een heel groot stuk heb geschrapt), hopelijk vonden jullie het leuk om te lezen. Het was in ieder geval heerlijk om te schrijven!

Liefs, Manon