Alleen kunnen zijn

Op het moment zit ik lekker in de Yoghurt Barn te genieten van een gezonde smoothie met mango, kiwi, lijnzaad en bio appelsap. Ik heb net cadeautjes ingekocht voor mijn broertje en kom lekker op adem, voor ik naar school ga voor een laat hoorcollege, hier in dit lunchcafe, door lekker blogjes te typen. Het bijzondere voor mij dat dit zo gebeurd? Ik doe het alleen, en ik vind het heerlijk.

Ik ben op een bepaald punt gekomen. Het punt waar het ding dat ik constant omringd moest zijn door mensen, achter me ligt, en ik prima kan genieten van alleen zijn en dingen zelf ondernemen. Waar ik vroeger dacht dat ik nooit op mezelf kon zijn omdat ik me dan eenzaam zal voelen, voel ik me nu meer ik als ik lekker in mijn eentje ben. Zelf vind ik het nog steeds gek voelen, het is dan ook niet zo dat ik er niet van geniet om met anderen te zijn, ik geniet er alleen net zo veel van in mijn eentje en voel mijzelf meer in balans.

Ja, nee. Voor mijn gevoel kom ik ook niet bij de kern van waarom ik het zo fijn vind. Dus ik ga even situaties schetsen, dat vind ik fijn.

Stel we gaan een aantal jaar terug, naar de tijd waarin ik al geloofde dat ik puber af was, maar wel stronteigenwijs was en dacht de hele wereld aan te kunnen, terwijl ik stiekem nog vrij bang was voor wat de toekomst inhield, die tijd.

Ik deed in die tijd niet veel anders dan naar school gaan, dansen, scouting en misschien dat ik net was begonnen met werken. Verder zat ik thuis. In het begin was het zelfs zo dat ik het huis verder niet uit wilde, ik was veel te ongemakkelijk bij anderen. Toen ik ontdekte hoe het was om samen dingen te doen, raakte ik bijna verslaafd aan dat gevoel. Ik voelde me zo enorm sterk om met mensen te zijn die mij dit ook weer lieten voelen.

Op gegeven moment werd ik gek van het binnen zitten, als ik dagen achter elkaar niks te doen had. En kon ik alleen maar genieten met mijn vrienden en vriendinnen. En ik raakte gefrustreerd als zij dan een dag niet konden afspreken, want dan had ik gewoon niks te doen.

Van zelf boodschapjes doen en een rondje lopen werd ik niet blij, ik deed dat alleen maar haastig.

En dat in vergelijking met nu. Ik kan eigenlijk wel rustig zeggen dat, vooral door de weeks, ik liever alleen op pad ga dan met anderen. Alsof ik dus meer mezelf ben in mijn eentje, dan kan ook niemand mij beïnvloeden.

Zo vind ik het heerlijk om alleen te winkelen: gewoon rechtstreeks naar de winkels die ik moet hebben en alleen mijn eigen ding doen. Meestal ben ik dan na twee uur wel alweer uitgeput van het velen lopen en ga ik zelf lunchen.

Ik heb dan ook wel cafeetjes gevonden waar ik graag zit. Gewoon lekker in mijn eentje. Eerst vond ik het raar om ergens in mijn eentje te zitten, want wat moesten anderen wel niet van mij denken. Nu zit ik er vaak voor school te werken in cafeetjes of puur om wat te drinken of te lunchen.

Ik merk sinds kort ook dat ik het lastig ga vinden om activiteiten te doen met anderen. Ik vind het heerlijk gezellig om samen te lunchen, maar samen shoppen vind ik nu wel lastiger. Neemt natuurlijk niet weg dat ik dat niet doe. En verder is dat natuurlijk ook heel gezellig, maar wel heel anders.

Ik vind het zelf wel een positief ding dat ik goed alleen kan zijn. Ik kan op zulke momenten echt opladen, mezelf vinden, in balans komen, mijzelf ontwikkelen en ontdekken. En het geeft mij nu het krachtige gevoel, wat ik eerst juist kreeg door mijn vriendinnen: ik kan ook in mijn eentje de wereld aan.

Waarom ik hier over schrijf? Ik merk dat sommige mensen het, net als ik, lastig vinden om jezelf te vermaken en gelukkig te voelen, zonder andere mensen. Mensen die binnen blijven omdat anderen op school zitten. Trek er op uit! Het zal je echt wel mee vallen en juist heel veel brengen.

En verder omdat mensen het nog wel eens raar vinden als ik alleen naar de stad ga, of het juist moeilijk vind om die afspraak met mijzelf om alleen naar de stad te gaan, in te ruilen voor een dagje samen. Geen zorgen, dat vind ik zelf ook raar, maar dan zijn jullie je er nu van bewust dat ik voor mijn gevoel veel moet aanpassen, terwijl het natuurlijk juist heel leuk is om samen wat te ondernemen, want dat is het ook zeker.

Begrijp me niet verkeerd. Ik hou van de mensen om mij heen, ik hou ervan om dingen samen te doen en er samen op uit te trekken. Ik geniet ervan. Maar het is nieuw voor mij dat ik ook gewoon zelf kan genieten, zonder anderen.

Herkennen jullie dit gevoel? Of juist totaal niet? Ik hoor graag jullie ervaringen!

Liefs.